Diagnoza neurologopedyczna powinna zostać bardzo wnikliwie przeprowadzona, ponieważ to właśnie podczas diagnozy można ustalić jakie funkcje językowe zostały utracone na skutek choroby. Istotnym elementem jest również przeprowadzenie szczegółowego wywiadu z rodziną Pacjenta na temat zdobytego przez chorego wykształcenia, wykonywanego zawodu, zainteresowań, a także na temat występowania podobnych schorzeń u innych członków rodziny. 

Terapia neurologopedyczna skierowana jest do osób, które mają trudności w komunikowaniu się spowodowane uszkodzeniami i zaburzeniami układu nerwowego.

Terapią objęte są osoby:

• z zaburzeniem funkcji językowych – z afazją (zaburzeniami powstałymi w wyniku uszkodzenia mózgu na skutek udaru, wylewu, wypadku, etc.),
•  z zaburzeniami pamięci (wywołanymi chorobą Alzheimera  i innymi chorobami neurodegeneracyjnymi, zaburzeniami o charakterze otępiennym),
•  z dyslalią (wadami wymowy),
•  z dyzartrią  (zaburzenie wymowy polegające na niewłaściwym funkcjonowaniu aparatu  mowy, (języka, podniebienia, gardła, krtani) spowodowane uszkodzeniem centralnego lub obwodowego układu nerwowego,
• z dysfagią - zaburzeniami przełykania.